Nacía o século XX cando Richard Duro, un británico de Ilkeston que pasou a vida rabuñando en escuras galerías o carbón que alimentou a Revolución Industrial, creou un pequeno can de madeira para que o seu fillo, do mesmo nome, xogase. Chamárono Blackie. Cando aquel neno medrou e foi pai, deullo ao seu primoxénito, tamén Richard e, por suposto, tamén Duro. Este último casou cunha galega e acabou vivindo en Galicia cos seus catro fillos. Neste punto a tradición varía, pois foi o terceiro irmán, Andrés, quen conseguiu a custodia de Blackie.

O xoguete conservouse preto de 120 anos en mans da familia e agora o bisneto daquel primeiro Duro dálle continuidade ao crear copias do orixinal, así como novas versións, coa madeira da gran castiñeira da Gargalleira: son os Bondos.

Cada Bondo é único. Os seus corpos, orellas, fociños e patas diferéncianos entre si e en moitas ocasións inspíranse nos habitantes caninos da Gargalleira.

Están feitos a man, con mimo e esmero. A madeira é pulida ata que o poro é imperceptible. Despois humedecémola ata seis veces para ir eliminando o repelo en sucesivas pasadas de lixa e finalmente tratámola con lasur para conservar a suavidade conseguida e protexela da humidade. Por iso, polo brillo e a tonalidade dourada do castiñeiro, anuncian un tempo de liberdade que contrasta coa existencia mineira do creador orixinal. Conservando tamén a esencia artesá e enxeñosa do vello Blackie, as partes de cada Bondo únense co mesmo sistema do orixinal: pinzas para o pelo.

Os descendentes galegos de Blackie chámanse Bondo en honra do primeiro integrante da manda Gargalleira nado nela.